patrzę na szklane szkło
to odbicie ust
odbicie warg
patrzę na szkło
patrzę na szklane szkło
i widzę odbicie
ust klowna
Wiersz zapisany wirtualnie. Odkryty pod pokładem myśli. Nie zniknie. Wrażenie by zawiązać wszystko kokardką i wyrzucić rozrasta się. To słowa rozbrzmiewają by układać je a potem palić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz