in the privacy of your own room

Czekam na natchnienie. Czuje, że jest w pobliżu, ale jeszcze zbyt daleko. Zbyt daleko na wiersz. Boję się, że nie napiszę następnego. Sprawdziłam poprzedni był miesiąc temu równiutki, tego się poezji nie robi!

Ale natchnienie, czy też jak to woli, wena są kapryśne i przychodzą i odchodzą kiedy chcą. Więc nadal myślę o wierszu. Szukam tego nastroju, tej piosenki, dnia. 

Szukam słów. Czasem zaglądam też do innych poetów do Poświatowskiej najczęściej. Poetycko jest jak ktoś mi bardzo bliski. A to jeden z moich ulubionych wierszy, bez tytułu ( tak jak lubię najbardziej). 

pytasz- co dźwigają w jukach wielbłądy podróżne

one niosą moje serce

poprzez pustynię

kiedy odszedłeś ode mnie

zostałam sama

pod żółtym słońcem

ziemia jest sucha

i serca ludzi puste

nie dla mnie bije 

źródło tkliwości

czasem cię widzę

lecz wyciągniętymi rękoma

dotykam tylko

myśli o tobie

pytasz-co dźwigają w jukach wielbłądy podróżne

one niosą moje serce

poprzez pustynię. 

H. Poświatowska, Wiersze wybrane, Wydawnictwo Literackie 1989 s. 142 :)