piątek, 24 sierpnia 2012

Miniatura poetycka

Czekaj na mnie a może nigdy nie doczekasz się. Zamek zamknięty, miniatury kluczy wyrzucone wprost do serca nie wejdziesz. Serce głupie jest, puste! Słów w sercu miliony gdzie nie mieszka nikt- zamykam drzwi na klucz. To serce skaza na skórze. 
Czekaj na mnie a może nigdy  nie odnajdziesz, to mapa ciała która zniknęła Ci. Zamek zamknięty, miniatury kluczy wyrzucone wprost do serca nie wejdziesz. Mam w dłoniach Twoje dłonie to one kluczem są. 
I nie znasz znaków moich ust. Czy to kontur warg? Zamek ze szkieletu kości. Zamknęłam w nim serce swe by nigdy w ręce Twe nie dostało się. Jestem wyspą, której na mapie nie ma. 
Abstrakcyjne jest serce Twe nie czekam na nie. To dzień i noc, gdzie mieszkam, Kto puka do drzwi? 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz