Szept

przewlekam samotność przez ucho igielne
mam jej coraz więcej
mam ją  wewnątrz serca
które coraz bardziej kruchym jest

przewlekam samotność przez ucho igielne
niepoliczalną  mam jej coraz więcej
to cień źrenic mych
co rozpostarty ozdabia ciało me

przewlekam samotność przez ucho igielne
jest wewnątrz serca
zaplątana drży na skraju ciała
wzrasta i kruszy
kruszy szept
kruszy nasze usta

Inspiracja Zbigniew Herbert